صلاحیت بالینی در دانشجویان کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت های ویژه

مقدمه: بررسی صلاحیت بالینی در حرفه پرستاری بسیار حائز اهمیت بوده و خلأ علمی موجود بین آموزش دانشگاهی و نیاز بالینی را در بین پرستاران فارغ التحصیل مشخص می کند. لذا این مطالعه با هدف بررسی صلاحیت بالینی دانشجویان کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت های ویژه انجام شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 250 دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت های ویژه به روش نمونه گیری در دسترس از 17 دانشکده پرستاری دانشگاه های دولتی ایران در سال 93-1392، وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته در پنج حیطه مدیریت مراقبت، صلاحیت عملی، مدیریت فردی، بیمار محوری و دانش پژوهی استفاده شد. روایی آن به روش صوری و محتوا و جهت پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ برای همسانی درونی استفاده شد (95/0=α). از مقیاس لیکرت 5 نمره ای (از حداقل نمره یک تا حداکثر نمره 5) جهت سنجش گویه ها استفاده شد. جهت بررسی داده ها از آزمون های تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه استفاده گردید. نتایج: در نهایت 217 پرسشنامه تحلیل شد. میانگین و انحراف معیار نمره کل صلاحیت بالینی برابر با 41/0±30/4 بود. میانگین نمرات حیطه های مدیریت مراقبت 43/0±38/4، صلاحیت عملی 56/0±40/4، مدیریت فردی 45/0±36/4، بیمار محوری 60/0±29/4 و دانش پژوهی 79/0±66/3 بود. صلاحیت بالینی در مردان 43/0±23/4 و در زنان 39/0±36/4 بود (001/0, p= 15/2-t=). بین سنوات تحصیلی درحیطه دانش پژوهی تفاوت معنادار آماری وجود داشت (01/0, p= 15/30t=). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد دانشجویان پرستاری زن صلاحیت بالینی بیش تری از مردان دارند. همچنین میزان صلاحیت بالینی در اکثر حیطه ها بالاست. اما صلاحیت بالینی فقط در حیطه دانش پژوهی بر حسب سنوات تحصیلی تفاوت ایجاد کرده است. لذا بازنگری برنامه درسی این دوره جهت ارتقای و کارآمدی این دوره توصیه می شود. همچنین مطالعات میدانی بیش تر در زمینه این رشته پیشنهاد می گردد.